|
کلارآباد دات کام 
|
میرحسن موسوی طی بیانیه جدیدی مردم را به راهپیمایی امروز فرا خواند. متن کامل بیانیه او بدین شرح است: به نام سبزی ملت بزرگ و شریف ایران ! آیا نمی بینید عده ای از هم میهنان «صلح طلب» شما در برخی از خیابان های تهران دست به شورش زده اند؟ آیا نمی بینید جوانان تیتیش مامانی و جیگر بالای شهر پایتخت، دست در دست هاپی جان هاشان به خیابان ها ریخته اند؟ آیا نمی بینید تعدادی از وطن پرست ترین ایرانی های مقیم خارج از کشور، که در نیویورک و لس آنجلس و لندن و… زندگی می کنند این روزها آرام و قرار ندارند؟ درست است که آنها در ایران زندگی نمی کنند اما قلب هاشان تنها و تنها به عشق «وطن» تالاپ و تلوپ می کند.پس کجایید شما؟!
ای مردم لرستان ! خوابید یا بیدار؟ بابا ناسلامتی داماد شماییم ها! مردم غیور آذربایجان! شما دیگر چرا؟ من که دیگر فرزند همان آب و خاکم! ای مرده شور ریخت تان را ببرید که هیچ دوست و فامیل و آشنا سرتان نمی شود. تعجب می کنم از شما مردم که راحت نشسته اید و انگار نه انگار است که ما داریم با شما حرف می زنیم. ما الان جمعیت بسیار بسیار زیادی هستیم. خیلی زیاد. خیلی خیلی زیاد. قول می دهم اگر شما چند نفر هم با ما باشید می توانیم این نظام سراسر دروغ را «بارانداز» کنیم. بعد هم فتیله پیچ و ضربه فنی. و نظام، فرت. سبزی های عزیز! بدانید راه دراز و پر پیچ و خم «دموکراسی» جز با «آنارشیسم» ممکن نیست. آنارشیسم و هرج و مرج، مقدمه ی رسیدن به دموکراسی است. این شعار مزخرفی که «دموکراسی نیازمند فرهنگ سازی است» از آن مسائلی است که غربی ها به خورد ما داده اند تا ما هیچ وقت دست به شورش نزنیم. ما باید یک تعریف جدید و بومی از دموکراسی تولید کنیم. چه کسی گفته دموکراسی یعنی «اکثریت»؟ دموکراسی یعنی «اقلیت صاحب قدرت و ثروت». دموکراسی یعنی ما. «مردم» هم یعنی طرفداران ما. مابقی جوات موات هایی هستند که هیچ عقل و شعوری از خود ندارند. اگر عقل و شعور داشتند که به احمدی نژاد رای نمی دادند! جوان های اغتشاش طلب من! آگاه باشید برای دستیابی به دموکراسی باید هزینه کرد. مگر نشنیدید که پیر ما، سعید حجاریان فرمود «اصلاحات نیاز به خون دارد» ؟! بنابراین برای رسیدن به «مردم سالاری» واقعی چاره ای نیست جز این که عده ای از «مردم» قربانی این راه شوند. «جامعه ی مدنی» سیری چند؟! ما برای رسیدن به قدرت، نیازمند یک «جامعه ی زدنی» هستیم نه مدنی. طرفداران عزیز و شورشی من! یقین بدانید روی عهدمان با شما استواریم و تا آخر راه در کنار شما خواهیم ماند. درست است که در خانه های مجلل خود نشسته ایم و از آن جا جنب نمی خوریم، اما این دلیل نمی شود که بیکار باشیم. به شدت در حال فعالیت ایم. بیانیه می دهیم. با خودمان مصاحبه می کنیم. و از همه مهم تر رهبری شما را بر عهده داریم. آیا فکر می کنید ارزش بیانیه دادن ما، کمتر از خیابان ریختن شماست؟ اصلا اگر ما بیانیه ندهیم و مصاحبه نکنیم که شما نمی توانید به خیابان ها بریزید و شورش کنید! سخن آخر این که ای مردم دموکراتیک سبز! به خیابان ها بریزید. اعتراض کنید. شورش کنید. و حتی اگر شد بمیرید. چه بهتر. به هیچ وجه نگران مراسم ختم هم نباشید. مردن از شما ، مراسم ختم گرفتن از ما. محمد پورغلامی
[ سه شنبه 89/11/26 ] [ 8:54 صبح ] [ م.ص ]
[ نظر ]
|
درباره وبلاگ  ) ) 
امکانات وب  بازدید امروز: 8147 بازدید دیروز: 94155 کل بازدیدها: 5081276 |
